Ιγγλέσης

Επώνυμο οικογένειας αγωνιστών του 1821 και λογίων από την Κεφαλονιά. Κατά την παράδοση, γενάρχης της οικογένειας υπήρξε ο Άγγλος ευπατρίδης Γουλιέλμος ντε Μπράουν, που ναυάγησε το 1490 στην Παλική και από τότε εγκαταστάθηκε στο νησί. 1. Αντώνιος (; – 1872). Ασκούσε το επάγγελμα του εμπόρου στη Ρωσία. Διακρίθηκε ως φιλόπατρις και φιλόμουσος. Υπήρξε από τους ιδρυτές του φιλολογικού συλλόγου της Κωνσταντινούπολης και έφορος της σχολής Χάλκης. Άφησε ως κληρονομιά στη γενέτειρά του κωμόπολη Πεσάδες ένα σπίτι στην Κωνσταντινούπολη. Τα εισοδήματα από το ακίνητο αυτό προορίζονταν για τη μισθοδοσία των δασκάλων που θα δίδασκαν στο προγονικό του σπίτι (το οποίο θα γινόταν σχολείο). 2. Αντώνιος (1764 – 1827). Αξιωματικός του ρωσικού στρατού επί Αικατερίνης της Μεγάλης. Πήρε μέρος στους αγώνες του Λάμπρου Κατσώνη. Επέστρεψε στη γαλλοκρατούμενη Κεφαλονιά, διώχθηκε όμως από τους Γάλλους και κρύφτηκε στην ενδοχώρα της. Όταν κατέπλευσε ο τσαρικός στόλος στη Ζάκυνθο, ο Ι. κατέλυσε τις γαλλικές αρχές και ανέλαβε την προσωρινή διοίκηση της Κεφαλονιάς στο όνομα των Ρώσων. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και, όταν ξέσπασε η Επανάσταση, πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις της Τρίπολης και της Κορίνθου μαζί με τα παιδιά του. Γύρισε στην Κεφαλονιά, όπου και πέθανε. 3. Δημήτριος. Εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και διετέλεσε δήμαρχος της Οδησσού (1818-21). 4. Δημήτριος. Πήρε μέρος σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Διετέλεσε αντισυνταγματάρχης του τακτικού στρατού και πρόεδρος στρατοδικείου. 5. Νικόλαος. Διετέλεσε αξιωματικός του τακτικού στρατού και υπασπιστής του Δ. Υψηλάντη. Πήρε μέρος σε διάφορες επιχειρήσεις και στις ναυτικές εκστρατείες στη Σάμο και στη Χίο. 6. Παναγής (1801 – Θήβα 1870). Γιος του Αντωνίου (βλ. 2.). Αρχικά πολέμησε μαζί με τον πατέρα του και στη συνέχεια με τον Κριεζώτη στην Κάρυστο και τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στην Αττική. Στις 24 Απριλίου 1827 τραυματίστηκε στη μάχη του Αναλάτου και αιχμαλωτίστηκε. Οι Τούρκοι όμως, τιμώντας την ανδρεία του, τον απελευθέρωσαν μετά τη λήξη της εμπόλεμης κατάστασης. Κατετάγη στον τακτικό στρατό και πήρε ως αμοιβή από την κυβέρνηση τον ναό του Αγίου Λουκά στη Θήβα και τις γύρω από αυτόν περιοχές, που ανήκαν στον Ομέρ Χουσεΐν. 7. Χαραλάμπης (1799 – Φάληρο 1827). Ήταν γιος του Αντωνίου (βλ. 2.). Μαζί με τον αδελφό του, Παναγή, πολέμησε υπό τις διαταγές του πατέρα του έως το 1822, οπότε κατετάγη στον δεύτερο τακτικό στρατό που οργάνωσε ο Ντε Γκουμπερνάτις ως υπασπιστής του. Διακρίθηκε στις επιχειρήσεις της Ακρόπολης ως ταγματάρχης τακτικών σωμάτων και ανέλαβε διάφορες αποστολές με διαταγή του Φαβιέρου, με τον οποίο συνδεόταν με βαθιά φιλία. Διακρίθηκε επίσης στην πολιορκία της Καρύστου. Σκοτώθηκε πολεμώντας γενναία στο Φάληρο.